Szkoła została powołana zarządzeniem nr 12 Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów z dnia 21 lipca 1967r.  i otrzymała nazwę –
Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Warszawskiego Przedsiębiorstwa Przemysłowego „Żelbet” w Górze Kalwarii.

 

Pierwszym dyrektorem był mgr Jerzy Rowiński. Szkoła mieściła się przy ul. Kilińskiego, posiadała dwie izby lekcyjne w amfiladzie. Prowadziła następujące kierunki nauczania:

• murarz-tynkarz
• monter konstrukcji stalowych
• cieśla

W 1969 r. rozpoczęto budowę nowego obiektu szkoły i internatu przy ul.Chopina 21.

W 1970 r. powstała Zasadnicza Szkoła Dokształcająca przy ul. Pijarskiej 17 w Górze Kalwarii. Szkoła ta kształciła kadry dla przedsiębiorstwa „Polsport” i PRK nr 15 z Góry Kalwarii i POM-u w Wilczynku. Założycielem i dyrektorem szkoły był mgr Czesław Dębek. Od września 1971 r. dyrektorem szkoły był Stanisław Stelmaszczyk.

11 lutego 1972 r. zakończono budowę nowej szkoły i internatu przewidzianego dla 200-stu uczniów.

We wrześniu 1972 r. Zasadnicza Szkoła Dokształcająca została przeniesiona do budynku Szkoły Budowlanej przy ul.Chopina 21. Obydwie szkoły znajdowały się pod kierownictwem mgr Jerzego Rowińskiego.

W 1973 r. kierownictwo szkoły objął inż. Stefan Chruszcz.

W 1975 r. powołano Technikum Budowlane dla Pracujących, które kształciło kadry w specjalnościach:

• konstrukcje stalowe
• budownictwo ogólne

Od września 1976 r. dyrektorem szkoły był mgr Czesław Dębek.

W porozumieniu z Kuratorium Oświaty i Wychowania oraz Zjednoczenia Budownictwa Warszawa od 1976 r. zaprzestano naboru do Zasadniczej Szkoły Dokształcającej. Jedynym zakładem dokształcającym pozostał PRK nr 15, który na mocy porozumienia organizował klasy w Zasadniczej Szkole Budowlanej.

1 października 1976 r. powołana została szkoła przysposabiająca do zawodu betoniarz – zbrojarz.

9 maja 1976 r. otwarto w budynku szkoły Izbę Pamięci Narodowej.